അവസ്ഥാന്തരങ്ങള്‍

അടയാളപെടുത്തിയവയെക്കാള്‍
അടയാളപെടുത്താതെ പോയ
വാക്കുകള്‍ ഉള്ളിലൊതുക്കിയ
മുനയൊടിഞ്ഞൊരു തൂലികയാണു
ഞാന്‍.

കരിമഷിക്കു പകരം
കണ്ണുനീരും
തൂ വെള്ള കടലാസ്സിന്നു പകരം
തുറന്ന മാനവും
പുറപൂച്ചുകള്‍ക്കു പകരം
ഉള്‍തുടിപ്പുകളും
കൂടികുഴഞ്ഞൊരു
കൂട്ടക്ഷരമാണെന്റെ
എഴുത്ത്.

ഇന്നലെയില്‍ നിന്ന്
ഇന്നിലേക്കും
ഇന്നില്‍ നിന്ന്
എന്നിലെക്കും
എന്നില്‍ നിന്ന്
നിന്നിലെക്കും
ഞാന്‍ നടന്നു തീര്‍ത്ത
വഴി ദൂരമാണെന്റെ
ജീവിതം.

കാലത്തിന്റെ
കാളപോരില്‍
തളര്‍ന്നു തൂങ്ങിയതാണെന്റെ
തോളെല്ലുകള്‍.

പാഥേയമില്ലാത്ത
പഥികന്റെയീ യാത്രയില്‍
ഉടഞ്ഞ കണ്ണാടിക്കുള്ളിലെ
പ്രതിബിംബം
സാക്ഷി നിര്‍ത്തി
ഞാന്‍ നീയായും
നീ ഞാനായും
നമുക്ക് പിരിയാം.